W latach 1896 - 1900 w czasie budowy nowego budynku teatru przystąpiono do zagospodarowania terenu pomiędzy rzeką Prosną a dzisiejszą ulicą Częstochowską . Pracę nad utworzeniem nowej części Parku Miejskiego na tym terenie powierzono warszawskiemu ogrodnikowi i architektowi krajobrazu Franciszkowi Szaniorowi . Wtedy to na ponad 3 hektarowym terenie z tyłu teatru utworzono park . W 1923 nadano mu imię Ignacego Jana Paderewskiego . Park Paderewskiego ze sztucznym stawem , główną alejką , centralnym placykiem i sztuczną wyspą na rzece Prośnie . Ustawiono na niej posąg Psyche . Staw i zarośnięta wyspa istnieją do dziś . Po II wojnie światowej przemianowano go na Park im. Armii Czerwonej , dziś teren ten jest zwany Cmentarzem Żołnierzy Radzieckich . Walki o wyzwolenie Kalisza trwały w styczniu 1945 roku . Po bitwie trzeba było pochować poległych . Przeznaczono na Cmentarz Żołnierzy Radzieckich właśnie tą część Parku Miejskiego , z tyłu teatru . Niestety po roztopach wiosną , cmentarz jest poniżej poziomu wody w rzece Prośnie i woda ta wypływa na trawnik . Pewnie i jest w mogiłach . Zachowany drzewostan i układ parku odpowiadał standardom radzieckich nekropoli wojskowych . Zgodnie z przyjętymi przez Rosjan zasadami , cmentarze takie musiały posiadać aleję główną z akcentem centralnym zwieńczonym wizerunkiem gwiazdy . Wizerunkiem czerwonej pięcioramiennej gwiazdy ozdobiona miała być każda z mogił żołnierskich . Na cmentarzu kaliskim znajdują się mogiły zbiorowe , pojedyncze i oficerskie . Nekropolia ta ma monumentalny charakter . Projektantami kaliskiego Cmentarza Żołnierzy Rosyjskich byli Antoni Karolak i Mieczysław Torcz pod nadzorem rosyjskiego pułkownika Kotlarowa i kapitana Nowikowa . Cmentarz zachował większość z wymaganych przez Rosjan elementów . Przy wejściu od strony teatru stoją tam na lewo i na prawo dwie armaty przy głównej alei . Dwie mogiły oficerskie Bohaterów Związku Radzieckiego przeniesiono stąd bliżej obelisku . Pochowano tu majora Iwana Andrejewicza Żidkowa i pułkownika Iwana Borysewicza Dowydenkę . Obu bohaterów złożono w charakterystycznych mogiłach, których nagrobki mają złamane kolumny. Zagadkowe są ich nagrobki . Te złamane kolumny przeniesiono z jakichś starych kaliskich cmentarzy . Mówi o tym sygnatura przedwojennego kamieniarza Alfreda Fiebigera i krzyż widoczny po drugiej stronie kolumny Żidkowa . Zagadkowa jest też postać pochowanego pułkownika Iwana Dowydenki . Pułkownik którego nazwiskiem nazwano jedną z ulic Kalisza za PRL- u miał zginać od kuli podczas tryumfalnego przejazdu odkrytym czołgiem po zakończeniu walk w mieście . A jednak w dostępnych rosyjskich aktach półkownik Dowydenko , Bohater Związku Radzieckiego , nie istnieje . Nie ma go w wykazach dowódców 33 armii piechoty walczącej w Wielkopolsce . Nie ma go także w rozkazie Naczelnego Wodza Armii Czerwonej nr 250 z 24 stycznia 1945 roku w którym Stalin wymienił żołnierzy zasłużonych dla zdobycia Kalisza . Może był funkcjonariuszem NKWD ? Kiedyś chyba media kaliskie informowały że na grób pułkownika przybyła jego żona . W centrum cmentarza stoi wysoki obelisk z czerwoną gwiazdą na szczycie . Wokół niego stoją cztery armaty na postumentach . Od strony Kanału Rypinkowskiego ( naprzeciwko teatru ) wchodzi się przez Bramę Wyzwolenia z napisem Вечная Cлава Героям . Co po polsku znaczy : - Wieczna Chwała dla Bohaterów Niemieckojęzyczne strony internetowe podają że do budowy Bram Zwycięstwa używano marmurowe okładziny z siedziby Hitlera , z tzw. Nowej Kancelarii Rzeszy w Berlinie . Może i kaliska Brama Wyzwolenia takie posiada . Gdy przejdziesz przez bramę to schody prowadzą w dół . Stając na przeciwko bramy w lewo i w prawo przy skarpie odchodzą murki . Kiedyś tam na murkach były wypukłe metalowe obrazy przedstawiające różne rodzaje wojsk : piechotę , saperów, wojska pancerne , lotnictwo itd. . Ostatnio nie widziałem ich . Może są w jakimś muzeum albo na złomie . 23 stycznia w roku 1945 wyzwolono Kalisz . Oddziałów niemieckich w mieście prawie nie było . Została niewielka grupa która miała spowolnić ofensywę sowietów , radzieckiej armii . Pierwsi żołnierze Armii Radzieckiej wkroczyli do Kalisza 22 stycznia od ulicy Łódzkiej . I oni wpadli w zasadzkę w której zginęło kilkunastu żołnierzy i prowadzący ich major Iwan Żidkow . Bezpośredni udział w wyzwoleniu Kalisza brał 708 Samodzielny Batalion Łączności lewego skrzydła I Frontu Białoruskiego walczący pod dowództwem kapitana Mikołaja Iwanowicza Sienko . 708 Samodzielny Batalion Łączności wchodził w skład 62 korpusu Piechoty 33 Armii Piechoty walczącej w składzie 1 Frontu Białoruskiego dowodzonego przez marszałka G.K. Żukowa . Trochę to jest zagmatwane , ale najważniejsze jest to że dowódcą był Marszałek G.K. Żukow . W wyzwalaniu Kalisza brały też udział jednostki 222 Dywizji Piechoty z 62 korpusu Piechoty , a także część sił 383 Dywizji Piechoty ze składu 16 korpusu Piechoty . Korpusy 62 i 16 były częścią 33 armii piechoty . Na kaliskim cmentarzu spoczęli głownie żołnierze I Frontu białoruskiego którzy zginęli w walkach o wyzwolenie Kalisza w styczniu 1945 roku oraz Ci co polegli na szlaku bojowym ciągnącym się do Wrocławia . Nie wszyscy pochowani na cmentarzu zmarli od „ kul „ . Pielęgniarka w szpitalu polowym utworzonym w II LO 9 Liceum ogólnokształcące miała powiedzieć że zwożono ruskich nie rannych ale zatrutych spirytusem drzewnym którego Niemcy używali jako paliwa . Mało który przeżył . Na cmentarzu pochowano 309 żołnierzy i oficerów. Zidentyfikowano 179 . Wśród nich była sanitariuszka N. Graczewa . Prawdopodobnie w większości pochowani żołnierze wyzwalającymi Ziemię Kaliską należeli do 16 Korpusu Piechoty dowodzonego przez generała Jerofiejewa Władymirowicza Dobrowolskiego i do 708 Samodzielnego Batalionu Łączności kapitana Nikołaja Iwanowicza Sienki . W rozkazie Naczelnego Wodza Armii Czerwonej nr 250 z 24 stycznia 1945 roku Stalin wymienił zasłużonych żołnierzy dla zdobycia Kalisza a wspomnianym wcześniej oddziałom 16 korpusu i 708 Batalionu nadał przydomek „ kaliski „ . Również uczczono oswobodzenie miasta Kalisza 20 salwami z 224 armat w Moskwie . Nie słyszałem żeby tak Rosjanie się cieszyli z wyzwolenia innego miasta . Cmentarzem opiekuje się miasto Kalisz . Na kaliskim Cmentarzu Żołnierzy Radzieckich złożono ziemie z Kurhanu Mamaja . Kurhan Mamaja lub wzgórze 102 to jest najwyższy punkt Wołgogradu, nekropolia i miejsce pamięci radzieckich żołnierzy poległych w bitwie stalingradzkiej podczas II wojny światowej . Link do rozkazu 250 : https://grachev62.narod.ru/stalin/orders/chapt250.htm