Cmentarz grzebalny rzymskokatolicki został założony poza granicami Grabowca w latach 1792-1798. Od początku funkcjonowania przeznaczony był także dla grekokatolików, a w latach 1875-1926 służył za miejsce pochówku prawosławnym. W latach 1857-1858 został ogrodzony drewnianym parkanem z bramą wielokrotnie remontowanym) oraz otoczony fosą i rowem, które zmodernizowano w 1868 r. zabezpieczając teren cmentarza przed wypasem zwierząt. Teren porastały drzewa zgrupowane w środkowej części oraz wzdłuż krawędzi. Dominowały nagrobki nawiązujące do stylu klasycystycznego wykonane z kamienia oraz murowane z cegły a także metalowe krzyże. W 1 poł. XIX w. w centralnej części cmentarza dominowały drewniane nagrobki w formie obelisków i krzyży na postumentach imitujących nagrobki kamienne. W 1911 r. staraniem bratowej Jadwigi z Grothusów sprowadzono do kraju ciało Władysława Czachórskiego, które złożono w rodzinnym grobowcu przy rodzicach i bracie. W 1915 r. teren cmentarza został powiększony o 2 morgi, a w 1916 r. poświęcony i od tego momentu miał służyć tylko dla katolików (na tym tle trwał wieloletni konflikt między prawosławnymi,a katolikami). W 1959 roku cmentarz powiększono (jego dotychczasowa pow. wynosiła 2,87 ha) o sąsiadującą od zach. działkę o pow. 1,01 ha.